Βουρκωμένη Άνοιξη

Φέτος η Άνοιξη αργοπόρησε περισσότερο από ποτέ Κατρακύλησε στις σκάλες του μετρό, δεν πρόλαβε, οι πόρτες έκλεισαν απότομα Έμεινε μόνη της στην αποβάθρα, ενώ σε λίγο εμφανίστηκε ένας μεθυσμένος άντρας Μέχρι να την πλησιάσει η βαριά αναπνοή του, ήρθε ο επόμενος συρμός, χώθηκε στην πολυκοσμία του Άλλα χνώτα εκεί, πυρετικά βλέμματα, σώματα λυγισμένα, σερνόταν αρρώστια στην πόλη Η Άνοιξη ανέβηκε με δυσκολία μέχρι το δρόμο, ήταν βαριά και η βαλίτσα της, πονούσαν τα κόκκαλά της, το κεφάλι της πυρακτωνόταν Άρχισε να βρέχει μια βροχή ύπουλη κι επίμονη, κάθισε κι η Κόρη σε ένα πεζούλι κι αφέθηκε να διαλύεται σαν να ήταν χάρτινη...............