το τραγούδι ενός desperado

https://video.link/w/2Q8Ab

    

Δεν καπνίζει, δεν πίνει και δεν ονειρεύεται. Όχι πια. 

Βρώμικος και άσχημος, σα ρούχο πεταμένο σε έρημο κοιτώνα, σαν ορφανό παρατημένο
στη σκάλα. Ένας σταθμός αναχωρήσεων, από χρόνια κλειστός. Άρρωστος, εντελώς
άρρωστος, τέλεια άρρωστος! Όπως τότε που η μητέρα έκλεινε πίσω της την πόρτα και
σ’ άφηνε το θερμόμετρο για να σημειώνεις τη μοναξιά και την απελπισία σου. Σαν να
μη βγήκες ποτέ από εκείνο το δωμάτιο, σαν να μη γιατρεύτηκες ποτέ. Άδειος από όλες
τις λέξεις, στερημένος από τους ήχους σου. 

Άνθρωπος χωρίς ιστορία. 

Στρείδι η
ψυχή, απομυζά τον άγριο βράχο, μπλεγμένη στα δίχτυα αρχαίων φαντασμάτων που
έρχονται και φεύγουν. Ναυαγός εξαντλημένος, σε καράβι σάπιο, χωρίς σημαία και
προορισμό. Και μια ηλίθια χήνα, ψόφια στο κατάστρωμα, για μόνη συντροφιά. Φωνάζεις
κι η φωνή σου επιστρέφει, γδαρμένη από τους ανέμους και θανάσιμα υγρή. Άρρωστος,
εντελώς άρρωστος, τέλεια άρρωστος!