ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ…..

Ανάμεσα στον γενέθλιο τόπο και στην πόλη μητριά

Ανάμεσα στην ευτοπία, τη δυστοπία και το άτοπο

Ανάμεσα στην νίκη (των άλλων) και την ήττα (όλη δική σου)

Ανάμεσα στην ευφράδεια και στην κωφαλαλία

Ούτε αστέρι ούτε κάκτος

Ούτε ομορφιά ούτε φρίκη

Ούτε έρωτας ούτε θάνατος

Η ψυχή γίνεται μια πολύχρωμη λαστιχένια μπάλα

Προσπερνά όλα τα ούτε και τα ανάμεσα,

κάνει μανούβρες και τούμπες γύρω από τα τροχοφόρα, μπαίνει σε σήραγγες...

Αρνείται να πάει κάπου, πατάει φρένο απότομα

κι αφήνεται να λιώσει πάνω στην καυτή άσφαλτο της εθνικής οδού.

Υ.Γ.  στη στροφή προς Ελευσίνα, μετά τα διόδια, είναι πάντα εκείνος ο μαύρος σκύλος. Ψηλός και κοκκαλιάρης, έχει εγκλωβιστεί στην αριστερή πλευρά, πηγαινοέρχεται στο κράσπεδο και αρουλιέται, πασχίζει να περάσει απέναντι, αλλά τόσο πυκνή η ροή των τροχοφόρων. Μαύρος σκύλος κυνηγιάρης, αιχμάλωτος στην κάθοδο.