Xους ει και εις χουν απελεύσει…

«Το περιστατικό έγινε στις 12:37. Κανείς δεν κατάλαβε τι συνέβη, είδαν μόνο μια σκιά να πέφτει την ώρα που το τρένο έμπαινε στο σταθμό.»

 Ψάχνω στις ειδήσεις το όνομά του, την ηλικία, την ιστορία του, αλλά δεν βρίσκω τίποτα. All dust. Πέρασε δίπλα μου σε μια μαύρη σακούλα, οι πιτσιλιές το αίμα πάνω στο πλαστικό μαρτυρούσαν το σφάγιο. Έπεσε στις ράγες σαν σκιά, ο μηχανοδηγός δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Αll ashes. Τέλειωσε εγκλωβισμένος ανάμεσα στα σίδερα, «πολτοποιήθηκε» μου λέει ξερά μια γριά που φαίνεται ήταν κάτω στην αποβάθρα. Τον περάσαν δίπλα μας, μέριασαν κάτι σκουπίδια και τον φόρτωσαν στο ασθενοφόρο, ενώ η κίνηση στη Λεωφόρο συνεχίστηκε κανονικά. Μεσημέρι γεμάτο λεωφορεία, ανθρώπους που πάνε στο σπίτι τους, κάποιον να βρυχάται πότε θα ανοίξουν τον σταθμό, περαστικούς να χαζεύουν κι έναν ήλιο θωπευτικό κι αδυσώπητο. Αll shadows. Την πρώτη μέρα του σκληρού Απρίλη…