ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΟΥΡΙΑ

"Όταν ξανάνοιξα τα μάτια μου ήμουν μ’ ένα ασήκωτο κενό πως έχω γεράσει. Οι άλλοι που θα έρθουν μετά από μας θα φτιάζουν μικρούς μύθους κι εύκολους. Οι μικροπωλητές θα πουλούν κονκάρδες μ’ επαναστάτες κι οι ανθοπώλες γαρίφαλα, οι μουσικοί θα φτιάζουν τραγούδια κι οι Νεολαίες των κομμάτων θα μιλούν μ’ αισιοδοξία εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Νοέμβρης. Όλα για τρεις μέρες, μετά η επέτειος τέλειωσε. Κι αφού θα έχει μείνει για πολλούς μήνες το Πολυτεχνείο υποβολιμαίο, μετά που θα έρθει η Δημοκρατία οι κομματικοί λοιπόν ορφανοτρόφοι θα το περιθάλψουν, ώσπου σιγά σιγά θα το κάμουν λιτανεία. Αυτά. Κατεβαίνει ύστερα η γραμμή της αθανασίας. Ήταν ο Λαμπράκης ζει, έγινε ο Σωτήρης ζει. Αύριο θα ζει το Πολυτεχνείο, η χαμένη εξέγερση."

ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ

περί... που έτσι γράφεται το μέλλον μας

Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ' Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν-κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν' απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότερα περί...
που έτσι γράφεται το μέλλον μας. 
Άψινθος  Μιχάλης Γκανάς

Η μοναξιά σου κρύωσε τρυπάει τον ώμο