εμείς του δίνουμε νόημα του τίποτα......

[…] εμείς του δίνουμε νόημα του τίποτα για να μην ψοφήσουμε από μαρασμό… Θυμάστε, οι ανθρώπινες ιστορίες, λέγατε, δεν είναι παρά η αναγνώριση ερειπίων, ολίγον μεγαλόστομο οφείλω να ομολογήσω αλλά… […]
Ζω θα πει πλανώμαι στο διηνεκές…

Ματίνα Μόσχοβη, «Όλες τις Κυριακές με βροχή» (σκηνικό ποίημα για μία ηθοποιό, Νοέμβριος 1994)

ζεις σαν ψάρι, νιώθεις αετός

Σχήμα απουσίας

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν - τάχα χαιρετώντας - σ' άλλους
Τ' αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή - το χειρότερο - τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα
Αργύρης Χιόνης

το μαύρο φως των γιορτών