Παραπατώντας προς το νέο χρόνο (ή βαλς με έναν σκύλο)

Την ώρα που άλλαζε η χρονιά 
τα πυροτεχνήματα έσκιζαν τον σκοτεινό ουρανό, 
ακριβώς εκείνη τη στιγμή, η γυναίκα βρισκόταν έξω στο δρόμο 
με τον σκύλο της, 
τυλιγμένη στη ζεστή κουκούλα της. Κρατάει σφιχτά το λουρί και 
περνάει δίπλα από τους κάδους των σκουπιδιών, 
γεμάτους από τα απομεινάρια των εορταστικών ετοιμασιών. 
Των άλλων. Αυτή, χωρίς οικογένεια. 

Τι ειν' ο χρόνος, τι ειν' ο χρόνος; Τρόπος να μετριέται ο πόνος.