Τετάρτη 22 Μαΐου 2013
Στης ψυχής μου τον καθρέφτη ίσκιος άρχισε να πέφτει ίδια η μοίρα που με φέρνει ίδια η μοίρα που με παίρνει
Όπως όλες τις νύχτες, ήταν σκαλωμένος στον υπολογιστή, ενδεδυμένος μιαν αράχνη, και σκότωνε αράδα. Του φώναξε να φύγουν να σωθούν, μην τους προλάβει ο ανεμοστρόβιλος και τους ισοπεδώσει, αλλά εκείνος δεν την άκουσε, βυθισμένος σε άλλον κόσμο. Αυτή όρμηξε, του τράβηξε τα χέρια, το αγόρι δεν καταλάβαινε, «φύγε, γαμότο, πάνω που νικούσα», την έσπρωξε βίαια και ξαναγύρισε πλάτη. Η μάνα χίμηξε πάνω του, αλλά εκείνος ξαστόχησε στη μάχη του και άρχισε με λύσσα να κλωτσάει τον υπολογιστή. Η γυναίκα έπεσε στο πάτωμα ολολύζοντας, ενώ το παιδί, αλλόφρον, βούτηξε το μαχαίρι και της επιτέθηκε. Την τρύπησε στο στήθος, την ωμοπλάτη και τον αντίχειρα. Αυτή έγειρε και τελείωσε. Τα άλλα τα έγραψαν οι ειδήσεις: για τον πατέρα που κοιμόταν δίπλα, για το παιδί που σπάραζε «μανούλα μου τι σου έκανα», η γιαγιά έκοβε τα μάγουλά της «χτες είχε τα γενέθλιά της, έκλεισε τα 51», η γειτονιά που βγήκε στα δελτία «ήταν καλή οικογένεια», οι συμμαθητές που σχολίαζαν στο facebook «ήταν κλειστός χαρακτήρας, δεν είχε καθόλου παρέες, έπαιζε μόνο ηλεκτρονικά παιχνίδια». Το παιδί το οδήγησαν, κομμάτια, στο οικείο αστυνομικό τμήμα, άλλοτε θυμόταν τι έγινε κι άλλοτε χανόταν ξανά στο θεοσκότεινο δάσος. Τη μάνα την οδήγησαν στο νεκροτομείο, τη σκέπασαν με ένα λευκό σεντόνι και έκλεισαν την πόρτα αφήνοντάς τη ολομόναχη.
Κυριακή 19 Μαΐου 2013
Τετάρτη 1 Μαΐου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)