"Μια μέρα, πάρα πολύ ζεστή, στ[α τέλη] Ιουλίου,

ένας νέος βγήκε το βράδυ απ' το δωματιάκι που είχε νοικιασμένο στο στενό δρομάκι Στολιάρνη, κατέβηκε τη σκάλα και, αργά αργά, τράβηξε αναποφάσιστα κατά τη γέφυρα Κακούσκιν. [.....]

Στο δρόμο έκανε ζέστη τρομερή και η ατμόσφαιρα ήταν αποπνιχτική. Ο σαματάς από το συνωστισμό των ανθρώπων - τους έβλεπες - οι ασβέστες που υπήρχαν παντού, οι σκαλωσιές, τα τούβλα, η σκόνη κι εκείνη η χαρακτηριστική μπόχα του καλοκαιριού, που την ξέρουν καλά οι κάτοικοι της Πετρούπολης, όσοι δεν έχουν τα μέσα να πάνε το καλοκαίρι εξοχή - όλες αυτές οι δυνατές εντυπώσειςκλόνισαν άσχημα τα νεύρα του που, και δίχως αυτές, ήταν κιόλας αρκετά κλονισμένα."

Μίλτος Σαχτούρης "Φρέκεν Τζούλι"

Έρχεται έρημος με φωτιά ο Ιούλιος

να κάψει τις μοναχικές ψυχές μέσα στην πόλη

όλοι οι δολοφόνοι φύγαν για τις εξοχές

έμειναν τα ποδήλατα οι ψύλλοι και οι σκύλοι

έμεινε η νονά μου

έμειναν τα ψωριάρικα ρολόγια τα βρώμικα ποτήρια

τα τέρατα

εγώ με το αόρατο δροσερό ραβδί μου

ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ με το τριαντάφυλλο

ΣΆΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ, χάσαμε τη στάση

σαν μοναχικός Ινδιάνος και σαν γερασμένος λύκος: πάντα λατρεμένος.....

Τα όνειρα ήταν από γυαλί

μα μια ανάμνηση παλιά τα διπλωμένα μου πανιά φουσκώνει

με δάκρυ αλμυρό θέλω

να κλάψω

και κει στου πάθους

τ' ανοιχτά

ό,τι με κούρασε θα το πετάξω